มุมมอง: 222 ผู้แต่ง: Carie Publish Time: 2025-07-23 Origin: เว็บไซต์
เมนูเนื้อหา
การทำความเข้าใจการกัดกร่อนของอลูมิเนียม: กลไกและความท้าทาย
- รูปแบบของการกัดกร่อนอลูมิเนียม
- ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่มีผลต่อการกัดกร่อน
วิทยาศาสตร์ที่อยู่เบื้องหลังการป้องกันการกัดกร่อนทางเคมี
วัตถุดิบสารเคมีที่จำเป็นในการป้องกันการกัดกร่อนอลูมิเนียม
- ตัวแทนการมีเพศสัมพันธ์ของไซเลน
ความก้าวหน้าในพอลิเมอร์และ 'สีเขียว ' สารยับยั้งการกัดกร่อน
- โพลียูรีเทนและสารเคลือบโพลีเมอร์อื่น ๆ
- สารยับยั้งการกัดกร่อนอินทรีย์
- นาโนเทคโนโลยีและการเคลือบไฮบริด
แนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดในการควบคุมและการควบคุมคุณภาพ
เครื่องช่วยสายตาของการรักษาด้วยสารเคมีและชั้นผิว
- 1. บทบาทหลักของโซเดียมไฮดรอกไซด์ในการป้องกันการกัดกร่อนอลูมิเนียมคืออะไร?
- 2. เหตุใดกรดฟอสฟอริกจึงใช้ในอลูมิเนียมอะโนไดซ์?
- 3. ตัวแทนการมีเพศสัมพันธ์ของไซเลนช่วยปรับปรุงความต้านทานการกัดกร่อนได้อย่างไร?
- 4. มีทางเลือกที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมสำหรับสารยับยั้งการกัดกร่อนแบบดั้งเดิมสำหรับอลูมิเนียมหรือไม่?
- 5. การกัดกร่อนอลูมิเนียมสามารถป้องกันได้อย่างเต็มที่หรือไม่?
อลูมิเนียมโดดเด่นในโลกของวัสดุเนื่องจากการรวมกันของน้ำหนักเบาอัตราส่วนความแข็งแรงต่อน้ำหนักสูงและความต้านทานการกัดกร่อนตามธรรมชาติ ถึงกระนั้นแม้จะมีพื้นผิวที่ยอดเยี่ยมความอ่อนแอของอลูมิเนียมในสภาพแวดล้อมที่ก้าวร้าวเช่นบรรยากาศทางทะเลหรืออุตสาหกรรม แต่จำเป็นต้องมีการแทรกแซงทางเคมีที่เฉพาะเจาะจง การใช้งานเชิงรุกของ วัตถุดิบสารเคมี เป็นหัวใจสำคัญในการขยายอายุการใช้งานและการทำงานของอลูมิเนียมในการใช้งานอุตสาหกรรมนับไม่ถ้วนตั้งแต่การบินและอวกาศไปจนถึงสถาปัตยกรรม
ความสามารถของอลูมิเนียมในการต้านทานการกัดกร่อนจากการก่อตัวของชั้นออกไซด์บาง ๆ เมื่อสัมผัสกับอากาศ อย่างไรก็ตามการผ่านธรรมชาตินี้ให้ความต้านทานในระดับปานกลางเท่านั้นและภายใต้การสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมบางชั้นเลเยอร์นี้อาจเสียหายหรือไม่เพียงพอ นั่นคือสิ่งที่วัตถุดิบสารเคมีเข้ามาเล่นเสริมการป้องกันของอลูมิเนียมและปลดล็อกการใช้งานในภาคที่ต้องการ
บทความนี้สำรวจกลไกการกัดกร่อนอลูมิเนียมอย่างครอบคลุมภัยคุกคามทั่วไปในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันและที่สำคัญที่สุดคือวัตถุดิบเคมีชั้นนำและกระบวนการทางเทคโนโลยีที่ใช้เพื่อป้องกันหรือลดการกัดกร่อน ระหว่างทางภาพประกอบและไดอะแกรมจะยึดความซับซ้อนของปฏิกิริยาทางเคมีเหล่านี้
อลูมิเนียมสามารถทนทุกข์ทรมานจากการกัดกร่อนที่หลากหลายสิ่งมีชีวิตที่โดดเด่นที่สุด:
- การกัดกร่อนของหลุม: การกัดกร่อนที่แปลเป็นภาษาท้องถิ่นส่งผลให้หลุมเล็กมักเกิดจากคลอไรด์
- การกัดกร่อนของรอยแยก: เกิดขึ้นในพื้นที่ป้องกันซึ่งมีสารละลายนิ่งอยู่
- การกัดกร่อนของกัลวานิก: เกิดขึ้นเมื่ออลูมิเนียมสัมผัสกับไฟฟ้ากับโลหะมีเกียรติมากขึ้นในที่ที่มีอิเล็กโทรไลต์
- การกัดกร่อนแบบสม่ำเสมอ: การโจมตีพื้นผิวทั่วไปที่กระจายอย่างสม่ำเสมอ
- การกัดกร่อนระหว่างเกรนและการขัดผิว: ดำเนินไปตามขอบเขตของเมล็ดพืชบางครั้งทำให้วัสดุเป็น delaminate
รูปแบบเหล่านี้ได้รับอิทธิพลจากปัจจัยทางโครงสร้างจุลภาคของโลหะผสมอลูมิเนียมรวมถึงการปรากฏตัวของเฟส intermetallic และเคมีขอบเขตของเมล็ดซึ่งสร้างไซต์ที่ไวต่อการเริ่มต้นการกัดกร่อนมากขึ้น
ลักษณะสิ่งแวดล้อมหลายอย่างทำให้การกัดกร่อนอลูมิเนียมรุนแรงขึ้น:
- คลอไรด์ไอออน: อุดมสมบูรณ์ในน้ำทะเลและเกลือ de-icing คลอไรด์มีความก้าวร้าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งทำลายฟิล์มป้องกันออกไซด์และทำให้เกิดการกัดกร่อนหลุม
- เงื่อนไข pH: สภาพแวดล้อมที่เป็นกรดหรือเป็นด่างอย่างมากทำให้ชั้นออกไซด์สั่นคลอนผ่านการสลายตัวทางเคมี อลูมิเนียมแสดงความต้านทานที่ดีระหว่าง pH 4 และ 8 แต่ทนทุกข์ทรมานในสภาพนอกช่วงนี้
- อุณหภูมิ: อุณหภูมิที่สูงขึ้นเพิ่มอัตราการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีและสามารถเร่งการกัดกร่อน
- การปรากฏตัวของโลหะอื่น ๆ : การมีเพศสัมพันธ์ทางไฟฟ้าระหว่างอลูมิเนียมและโลหะเช่นทองแดงหรือเหล็กในที่ที่มีอิเล็กโทรไลต์สามารถทำให้เกิดการกัดกร่อนของกัลวานิก
- ความเสียหายทางกล: รอยขีดข่วน, รอยถลอกและความเครียดสามารถขัดขวางหรือลดระดับลงของชั้นออกไซด์เชิญการกัดกร่อน
การป้องกันการกัดกร่อนของอลูมิเนียมโดยใช้บานพับวัตถุดิบสารเคมีในการปกป้องหรือเพิ่มฟิล์มออกไซด์ตามธรรมชาติหรือสร้างอุปสรรคทางวิศวกรรมใหม่ พื้นผิวอลูมิเนียมที่ผ่านการบำบัดทางเคมีมักจะมีความหนาและชั้นออกไซด์ที่หนาแน่นขึ้นไม่สามารถสลายได้อย่างรวดเร็ว การบำบัดทางเคมีเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ:
- เพิ่มคุณสมบัติของชั้นออกไซด์: ฟิล์มออกไซด์ที่หนาขึ้นขนาดกะทัดรัดมากขึ้นและสานุศิษย์ออกไซด์จะชะลอการแพร่กระจายของไอออนและแยกสารตั้งต้นของโลหะ
- ลบผู้สนับสนุนการกัดกร่อน: สิ่งสกปรกหรือสารปนเปื้อนที่กระตุ้นการกัดกร่อนจะถูกกำจัดออกทางเคมีเพื่อปรับปรุงความเป็นเนื้อเดียวกันของพื้นผิว
- ให้การป้องกันสิ่งกีดขวาง: การเคลือบทำหน้าที่เป็นโล่ทางกายภาพที่ป้องกันความชื้นไอออนและออกซิเจนจากการเข้าถึงสารตั้งต้น
- การยับยั้งทางเคมีไฟฟ้า: สารเคมีบางตัวดูดซับบนพื้นผิวการปิดกั้นปฏิกิริยาขั้วบวกหรือคาโธดิคที่เกี่ยวข้องกับการกัดกร่อน
ใช้เป็นหลักในขั้นตอนการเตรียมพื้นผิวอลูมิเนียมโซเดียมไฮดรอกไซด์เป็นสารอัลคาไลน์ที่แข็งแกร่งที่ Etches อลูมิเนียมกำจัดชั้นออกไซด์และสารปนเปื้อนของพื้นผิว
- กลไก: เมื่ออลูมิเนียมได้รับการรักษาด้วย NaOH มันจะตอบสนองต่อการสร้างคอมเพล็กซ์อะลูมิเนียมที่ละลายน้ำได้อย่างมีประสิทธิภาพทำความสะอาดและทำให้พื้นผิวขรุขระ
- ปฏิกิริยาเคมี:
2AL + 2NAOH + 6H 2O → 2NAAL (OH) 4 + 3H 2↑
- ประโยชน์: กระบวนการแกะสลักนี้ส่งเสริมความสม่ำเสมอและความสะอาดของพื้นผิวอลูมิเนียมปรับปรุงการยึดเกาะที่ตามมาของการเคลือบและการรักษาที่ตามมา
รากฐานที่สำคัญในอ่างอาบน้ำกรดฟอสฟอริกกระตุ้นให้เกิดการควบคุมการเจริญเติบโตของชั้นออกไซด์โดยการเปิดใช้งานออกซิเดชันทางเคมีไฟฟ้าบนพื้นผิวอลูมิเนียม
- กระบวนการอะโนไดซ์: การใช้กระแสไฟฟ้ากับอลูมิเนียมที่จมอยู่ใต้น้ำในกรดฟอสฟอริกส่งผลให้เกิดการก่อตัวของฟิล์มอลูมิเนียมออกไซด์ที่หนาขึ้น (Al₂o₃)
- ปฏิกิริยาเคมี:
2AL + 3H 2O → Al 2O 3 + 6H + + 6E-
- ประโยชน์: กรดฟอสฟอริกอะโนไดซ์เพิ่มความแข็งของพื้นผิวความทนทานและความต้านทานการกัดกร่อนในขณะที่ช่วยให้การตกแต่งสีเพิ่มเติมผ่านการย้อมสี
กรดโครเมียมถูกนำมาใช้แบบดั้งเดิมในกรดโครมิกอะโนไดซ์ (CAA) ซึ่งผลิตชั้นออกไซด์ที่ยืดหยุ่นและบาง ๆ ที่เหมาะสำหรับการบินและอวกาศและการใช้งานทางทหาร
- ข้อดี: การเคลือบ CAA แสดงให้เห็นถึงความต้านทานการกัดกร่อนสูงการยึดเกาะสีที่ยอดเยี่ยมและคุณสมบัติการรักษาตัวเองที่เหนือกว่าใกล้รอยขีดข่วนหรือความเสียหาย
- การพิจารณาด้านสิ่งแวดล้อม: เนื่องจากธรรมชาติที่เป็นพิษและสารก่อมะเร็งของโครเมียมเฮกซาวาเลนท์อุตสาหกรรมจึงเปลี่ยนไปสู่โครเมียมหรือทางเลือกที่ปราศจากโครเมียม
หนึ่งในสารยับยั้งการกัดกร่อนที่เก่าแก่ที่สุดในการเคลือบอลูมิเนียมเม็ดสีสังกะสีโครเมตถูกรวมไว้ในไพรเมอร์และสี
- ฟังก์ชั่น: สังกะสีโครเมตทำหน้าที่เป็นทั้งสิ่งกีดขวางทางกายภาพและสารยับยั้งการกัดกร่อนผ่านการป้องกัน cathodic ที่ควบคุมและการปล่อยไอออนโครเมตที่รักษาเลเยอร์สีที่เสียหาย
- แอปพลิเคชั่น: ใช้เป็นส่วนใหญ่ในชิ้นส่วนเครื่องบินอลูมิเนียมเรือและโครงสร้างพื้นฐานกลางแจ้ง
- ข้อเสีย: ความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมและสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับสารประกอบโครเมตได้นำไปสู่ข้อ จำกัด และการผลักดันการทดแทนในหลายประเทศ
ในขณะที่กรด hydrofluoric เป็นอันตรายอย่างยิ่งเป็นสารที่มีประสิทธิภาพสูงสำหรับการแกะสลักพื้นผิวที่แม่นยำช่วยให้การกำจัดออกไซด์ดั้งเดิมและสารปนเปื้อนสำหรับการใช้งานเฉพาะเช่นการใช้ไมโครหรือการเตรียมการสำหรับการเคลือบบางอย่าง
- ข้อควรระวัง: การใช้งานถูกควบคุมอย่างเคร่งครัดในสภาพแวดล้อมอุตสาหกรรมเนื่องจากความสามารถในการเจาะผิวหนังและทำให้เกิดการเผาไหม้ทางเคมีอย่างรุนแรง
นอกเหนือจากกรดดิบและฐานวัตถุดิบเคมีพิเศษช่วยเพิ่มการป้องกันการกัดกร่อนผ่านการเคลือบหรือสารเติมแต่ง:
โมเลกุลไซเลนทำหน้าที่เป็นสะพานโมเลกุลระหว่างพื้นผิวอลูมิเนียมอนินทรีย์และสีอินทรีย์หรือการเคลือบพอลิเมอร์
- กลไก: โมเลกุลไซเลนไฮโดรไลซ์และพันธะกับพื้นผิวอลูมิเนียมออกไซด์จากนั้นโพลีเมอร์เพื่อสร้างการเชื่อมโยงโควาเลนต์กับโพลีเมอร์
- ประโยชน์: สิ่งเหล่านี้ปรับปรุงการยึดเกาะลดการเจาะความชื้นระหว่างการเคลือบและสารตั้งต้นและเพิ่มอายุการเคลือบที่ยาวนานภายใต้ UV และการสัมผัสกับสภาพอากาศ
ในฐานะที่เป็นหนึ่งในเม็ดสีขาวที่ใช้กันอย่างแพร่หลายTio₂ช่วยเพิ่มการเคลือบป้องกันบนอลูมิเนียมโดย:
- สะท้อนแสง UV: ป้องกันการย่อยสลายของ UV ของการเคลือบผิวดังนั้นจึงรักษารูปลักษณ์และประสิทธิผล
- การเพิ่มความทึบแสง: ซ่อนอลูมิเนียมพื้นฐานและเพิ่มความสวยงาม
นอกเหนือจากการเป็นออกไซด์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติแล้วอลูมิเนียมออกไซด์ยังสามารถใช้เป็นสารเคลือบเซรามิกพ่นเพื่อให้ความต้านทานการสึกหรอที่ยอดเยี่ยมและการป้องกันการกัดกร่อน
- แอพพลิเคชั่น: พบได้ในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศยานยนต์และอิเล็กทรอนิกส์ที่สภาพแวดล้อมที่รุนแรงเหนือกว่า
การเคลือบด้วยอีพ็อกซี่ให้ฟิล์มที่ทนต่อสารเคมีและทนทานบนพื้นผิวอลูมิเนียม
- คุณสมบัติ: การยึดเกาะสูงความยืดหยุ่นความต้านทานทางเคมีและคุณสมบัติของสิ่งกีดขวางเสียงทำให้อีพอกซีเป็นตัวเลือกยอดนิยมสำหรับสภาพแวดล้อมอุตสาหกรรมที่ก้าวร้าว
สารยับยั้งการกัดกร่อนแบบดั้งเดิมเช่นโครเมตส์เผชิญข้อ จำกัด ด้านกฎระเบียบที่เพิ่มขึ้น สิ่งนี้ได้เร่งการพัฒนาทางเลือกที่ยั่งยืน:
การเคลือบโพลียูรีเทนที่ใช้ในชั้นวิศวกรรมสามารถให้อุปสรรคที่ผ่านไม่ได้ การศึกษาแสดงให้เห็นว่า:
- เมื่ออนุภาคนาโนของอลูมิเนียมถูกเคลือบด้วยชั้นพอลิเมอร์มากขึ้นอัตราการกัดกร่อนจะลดลงอย่างรวดเร็ว
- ความครอบคลุมเต็มรูปแบบสามารถหยุดการกัดกร่อนได้เกือบทั้งหมดโดยการตัดออกซิเจนและการขนส่งไอออนิก
สารประกอบต่าง ๆ เช่น azoles, phthalocyanines, กรดอินทรีย์และโพลีเมอร์ได้แสดงความสำเร็จในการทดสอบห้องปฏิบัติการที่ควบคุมและการยอมรับในเชิงพาณิชย์ก่อน
- การกระทำ: โมเลกุลเหล่านี้ดูดซับลงบนพื้นที่พื้นผิวอลูมิเนียมปิดกั้นพื้นที่ขั้วบวกหรือแคโทดและขัดขวางการกัดกร่อนทางเคมี
- ข้อดี: โปรไฟล์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมความเป็นพิษลดลงและความสามารถในการย่อยสลายทางชีวภาพ
การรวมอนุภาคนาโนเช่นซิลิกากราฟีนออกไซด์หรือซีเรียมออกไซด์เข้ากับเมทริกซ์พอลิเมอร์เป็นรูปแบบการเคลือบไฮบริดที่ช่วยเพิ่มความเหนียวความสามารถในการรักษาตัวเองและคุณภาพสิ่งกีดขวาง
การจัดการสารเคมีกัดกร่อนเช่นกรดโครเมียมกรดไฮโดรฟลูออริกหรือโซเดียมไฮดรอกไซด์ต้องใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล (PPE) การระบายอากาศและการฝึกอบรม
วัตถุดิบจะต้องเก็บไว้ในภาชนะที่ทนต่อการกัดกร่อนแยกออกจากสารที่เข้ากันไม่ได้และเก็บไว้ภายในอุณหภูมิและความชื้นที่ จำกัด เพื่อหลีกเลี่ยงการย่อยสลาย
การควบคุมพารามิเตอร์เช่นความเข้มข้นของการอาบน้ำอุณหภูมิความหนาแน่นกระแสอะโนไดซ์และเวลามีความสำคัญต่อการบรรลุคุณสมบัติการเคลือบที่ต้องการ
ลำธารของเสียจากสารเคมีจะต้องถูกทำให้เป็นกลาง - มักจะมีอัลคาลิสหรือกรด - เพื่อความปลอดภัยค่า pH ก่อนการกำจัดรักษาความปลอดภัยด้านสิ่งแวดล้อม
- การทดสอบการยึดเกาะ: การทดสอบแบบดึงหรือเทปตรวจสอบความสมบูรณ์ของการเคลือบ
- การวัดความหนา: ชั้นออกไซด์ออกไซด์ถูกตรวจสอบเพื่อความสม่ำเสมอและความหนาขั้นต่ำ
- การทดสอบการกัดกร่อน: สเปรย์เกลือและห้องความชื้นจำลองการสัมผัสระยะยาว
ส่วนประกอบการบินใช้ประโยชน์จากโลหะผสมอลูมิเนียม 2024 และ 7075 ที่เสี่ยงต่อการกัดกร่อนจากการสัมผัสกับบรรยากาศและเกลือ กรดฟอสฟอริกอะโนไดซ์รวมกับไพรเมอร์โครเมตสังกะสีและ polyurethane topcoats ได้ให้ความต้านทานการกัดกร่อนระยะยาวที่สำคัญสำหรับความปลอดภัยของเที่ยวบินและความสมบูรณ์ของโครงสร้าง
อาคารอาคารกรอบหน้าต่างและผนังม่านพึ่งพาการตกแต่งแบบอะโนไดซ์ย้อมด้วยหลายสีเติมด้วยสารเคลือบโพลิเมอร์ป้องกันรังสี UV เพื่อยืดอายุการใช้งานในขณะที่ส่งมอบความงาม
โครงสร้างอลูมิเนียมในสภาพแวดล้อมทางทะเลต้องการการเคลือบและสารยับยั้งที่มีประสิทธิภาพต่อหลุมที่ขับเคลื่อนด้วยคลอไรด์และการกัดกร่อนรอยแยก การรักษาด้วยอีพ็อกซี่และไซเลนขั้นสูงบางครั้งรวมกับขั้วบวกสังกะสีเสียสละป้องกันตัวถังอลูมิเนียมดาดฟ้าและอุปกรณ์
ความท้าทายอย่างต่อเนื่องสำหรับการป้องกันการกัดกร่อนคือการลดวัตถุดิบอันตรายและเพิ่มความยั่งยืน การเคลือบอนินทรีย์อินทรีย์ไฮบริดโพลีเมอร์ปรับสภาพภูมิอากาศและการเคลือบ 'สมาร์ท ' ที่ตอบสนองต่อคุณสมบัติการรักษาตัวเองเป็นนวัตกรรมการรักษาที่สำคัญภายใต้การศึกษา
ยิ่งไปกว่านั้นการรีไซเคิลอลูมิเนียมในขณะที่ยังคงรักษาความต้านทานการกัดกร่อนไว้ในระหว่างการผลิตซ้ำเป็นสนามที่เกิดขึ้นใหม่ซึ่งนำประโยชน์ทางเศรษฐกิจและระบบนิเวศ
การป้องกันการกัดกร่อนของอลูมิเนียมเป็นการทำงานร่วมกันที่ซับซ้อนของวิทยาศาสตร์พื้นผิว, เคมีไฟฟ้าและเคมีอุตสาหกรรม วัตถุดิบสารเคมี - เช่นโซเดียมไฮดรอกไซด์, ฟอสฟอริกและกรดโครมิก, ไซเลน, โครเมตสังกะสีและเรซินขั้นสูง - เปิดใช้งานการเปลี่ยนแปลงของอลูมิเนียมที่ค่อนข้างอ่อนแอให้กลายเป็นวัสดุวิศวกรรมที่ทนทานและใช้กันอย่างแพร่หลาย เมื่อสารยับยั้งและการรักษาที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเกิดขึ้นอนาคตของการป้องกันพื้นผิวอลูมิเนียมนั้นดูปลอดภัยกว่าและยั่งยืนมากขึ้นรองรับการใช้งานที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ สำหรับโลหะที่น่าทึ่งนี้
โซเดียมไฮดรอกไซด์ส่วนใหญ่ใช้สำหรับการทำความสะอาดและการแกะสลักพื้นผิวอลูมิเนียม มันกำจัดออกไซด์และสิ่งสกปรกทำให้พื้นผิวสม่ำเสมอและเปิดกว้างมากขึ้นเพื่อป้องกันการรักษาเพิ่มเติมเช่นอะโนไดซ์หรือการวาดภาพ
กรดฟอสฟอริกในห้องอาบน้ำแบบอะโนไดซ์ช่วยให้ชั้นออกไซด์หนาแน่นและมีเสถียรภาพบนอลูมิเนียม ชั้นออกไซด์เทียมนี้มีความหนาและแข็งแกร่งกว่าที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติและเพิ่มความต้านทานการกัดกร่อนอย่างมีนัยสำคัญ
สารเชื่อมต่อไซเลนเชื่อมต่อกับสารเคมีทั้งแบบอลูมิเนียมและสารอินทรีย์ (เช่นสี) ซึ่งเสริมสร้างการยึดเกาะ การยึดเกาะที่ดีขึ้นช่วยให้มั่นใจได้ถึงความสมบูรณ์ในระยะยาวของการเคลือบป้องกันการลดโอกาสในการลอกหรือการปนเปื้อนภายใต้สภาพแวดล้อมที่รุนแรง
ใช่. โพลีเมอร์เช่นโพลียูรีเทนและโมเลกุลอินทรีย์บางอย่าง (เช่น azoles, phthalocyanines) ได้รับการพัฒนาและใช้มากขึ้นเป็นสารยับยั้งการกัดกร่อนที่มีประสิทธิภาพและสีเขียวที่มีประสิทธิภาพ
ด้วยการรักษาพื้นผิวที่เหมาะสมการป้องกันสารเคมีและการพิจารณาการออกแบบ (เช่นการหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรงกับโลหะมีเกียรติมากขึ้น) การกัดกร่อนอลูมิเนียมสามารถลดลงสู่ระดับเล็กน้อยสำหรับการใช้งานที่ใช้งานได้จริง อย่างไรก็ตามภูมิคุ้มกัน 100% นั้นไม่สามารถบรรลุได้ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมที่ก้าวร้าวมาก - แต่ความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องในวิทยาศาสตร์วัสดุยังคงยกระดับการป้องกัน
