มุมมอง: 222 ผู้แต่ง: Carie เผยแพร่เวลา: 2025-04-02 Origin: เว็บไซต์
เมนูเนื้อหา
แหล่งที่มาของการปนเปื้อนน้ำเสีย
- 1. ปล่อยโดยตรงจากโรงบำบัดน้ำเสีย
- 3. น้ำเสียรั่วไหลและความล้มเหลวของโครงสร้างพื้นฐาน
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของมลพิษน้ำเสีย
- 1. การเสื่อมสภาพของระบบนิเวศทางทะเล
- 3. ความเสียหายทางนิเวศวิทยาระยะยาว
ความเสี่ยงต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการปนเปื้อนของน้ำเสีย
ผลกระทบทางเศรษฐกิจของมลพิษน้ำเสีย
กรณีศึกษา: ผลกระทบของมลพิษน้ำเสียต่อชายหาด
- 2. Imperial Beach, California
วิธีแก้ปัญหาเพื่อลดมลพิษน้ำเสีย
- 2. การปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน
- 1. สาเหตุหลักของการปนเปื้อนน้ำเสียที่ชายหาดคืออะไร?
- 2. มลพิษทางน้ำเสียส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศทางทะเลอย่างไร
- 3. ความเสี่ยงต่อสุขภาพเกิดขึ้นจากการว่ายน้ำในน่านน้ำที่ปนเปื้อน?
- 4. เทคโนโลยีการบำบัดน้ำเสียขั้นสูงสามารถกำจัดการปนเปื้อนได้หรือไม่?
- 5. ชุมชนสามารถจัดการกับมลพิษน้ำเสียที่ชายหาดได้อย่างไร?
ชายหาดเป็นระบบนิเวศที่สำคัญและฮับสันทนาการ แต่พวกเขาต้องเผชิญกับภัยคุกคามจากมลพิษโดยเฉพาะจากโรงบำบัดน้ำเสีย สิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้ออกแบบมาเพื่อจัดการของเสียของมนุษย์มักจะกลายเป็นแหล่งของการปนเปื้อนเนื่องจากข้อ จำกัด โครงสร้างพื้นฐานความล้มเหลวในการดำเนินงานและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม บทความนี้ตรวจสอบวิธีการ โรง บำบัดน้ำเสีย มีส่วนทำให้เกิดมลพิษชายหาดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและสุขภาพที่เกิดขึ้นและการแก้ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นเพื่อลดความท้าทายเหล่านี้
โรงบำบัดน้ำเสียมักจะปล่อยน้ำเสียที่ได้รับการบำบัดหรือไม่ได้รับการรักษาในแหล่งน้ำใกล้เคียง ในขณะที่น้ำทิ้งที่ได้รับการบำบัดนั้นมีไว้เพื่อให้เป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัย แต่ก็ยังมีเชื้อโรคที่เหลืออยู่และมลพิษ ในระหว่างการทำงานผิดปกติของระบบหรือปริมาณน้ำฝนที่มีปริมาณมากน้ำเสียที่ไม่ได้รับการรักษาอาจหลีกเลี่ยงการรักษาโดยสิ้นเชิง:
- ในซิดนีย์น้ำเสียที่ไม่ได้รับการรักษาจะถูกปล่อยออกมาผ่านทางหน้าผาที่เกิดขึ้นในระหว่างเหตุการณ์ล้นปล่อยลิตรหลายล้านลิตรต่อวัน [5]
- ในแคลิฟอร์เนียการไหลบ่าของเมืองและการปล่อยน้ำเสียที่ได้รับการรักษาจะแนะนำการปนเปื้อนอุจจาระอย่างมีนัยสำคัญในน่านน้ำชายฝั่ง [1]
การไหลบ่าของ Stormwater ทำให้การปนเปื้อนของน้ำเสียทำให้มลพิษจากเขตเมืองไปยังชายหาด การไหลบ่านี้มักจะมี:
- ขยะจากสัตว์
- ปุ๋ย
- สารเคมี
- เชื้อโรคเช่นอีโคไลและแบคทีเรียโคลิฟอร์มอุจจาระ [2] [5]
โครงสร้างพื้นฐานที่แก่ชราและการเชื่อมต่อที่ผิดกฎหมายกับท่อระบายน้ำพายุมักส่งผลให้น้ำเสียรั่วไหล ตัวอย่างเช่น:
- ในอ่าวคูเวตการปล่อยน้ำเสียดิบออกสู่น่านน้ำตื้นที่มีการไหลเวียนน้อยที่สุดซึ่งนำไปสู่มลพิษทางจุลินทรีย์ที่รุนแรง [2]
- ในสหรัฐอเมริกาท่อระบายน้ำที่มีน้ำทิ้งรวมกันในช่วงฝนตกหนักปล่อยน้ำเสียที่ไม่ได้รับการรักษาในพื้นที่ชายฝั่งทะเล [3]
น้ำเสียแนะนำสารอาหารโลหะหนักและสารเคมีที่เป็นพิษในสภาพแวดล้อมทางทะเล:
- สารอาหารส่วนเกินทำให้เกิด eutrophication นำไปสู่การพร่องออกซิเจนและบุปผาสาหร่ายที่เป็นอันตราย [3]
- เชื้อโรคติดเชื้อสิ่งมีชีวิตในทะเลเช่นปลาและหอย, รบกวนความหลากหลายทางชีวภาพ [2]
มลพิษกัดกร่อนที่อยู่อาศัยที่ละเอียดอ่อนเช่นแนวปะการังและป่าชายเลน ตัวอย่างเช่น:
- สารเคมีครีมกันแดดล้างออกจากนักว่ายน้ำเป็นอันตรายต่อแนวปะการัง [5]
- ถังขยะที่ดำเนินการโดย stormwater สะสมบนชายหาดที่อยู่อาศัยที่เสื่อมโทรมสำหรับนกและสัตว์ทะเล
การปล่อยน้ำเสียอย่างต่อเนื่องจะเปลี่ยนแปลงเคมีของน้ำในอ่าวตื้นด้วยการล้างคลื่นช้า ระดับความต้องการออกซิเจนทางชีวภาพในระดับสูง (BOD), ของแข็งแขวนลอยทั้งหมด (TSS) และมลพิษอื่น ๆ นำไปสู่ความเสียหายทางนิเวศวิทยาที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ [2]
น้ำที่ปนเปื้อนมีแบคทีเรียที่เป็นอันตรายเช่น E. coli, Salmonella และ Campylobacter นักว่ายน้ำที่สัมผัสกับความเสี่ยงของเชื้อโรคเหล่านี้:
- ความเจ็บป่วยทางเดินอาหาร
- การติดเชื้อที่ผิวหนัง
- ปัญหาการหายใจ [3] [7]
น้ำเสียมักจะมีแบคทีเรียที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะซึ่งก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพของประชาชนในระยะยาว
ในพื้นที่ชายฝั่งเช่นชายหาดอิมพีเรียลสารพิษในอากาศจากน่านน้ำที่มีมลพิษนั้นเชื่อมโยงกับปัญหาระบบทางเดินหายใจระหว่างผู้อยู่อาศัย [2]
การปิดชายหาดเนื่องจากการปนเปื้อนขัดขวางนักท่องเที่ยวทำให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญสำหรับชุมชนชายฝั่ง:
- ในอ่าว Machias's Maine, การรวมกันของท่อระบายน้ำรวมกันนำไปสู่การสูญเสียทางเศรษฐกิจ 2 ล้านดอลลาร์เนื่องจากการปิดการเก็บเกี่ยวหอยระหว่างปี 2544-2552 [3]
- บุปผาสาหร่ายที่เป็นอันตรายที่เกิดจากการโอเวอร์โหลดของสารอาหารมักส่งผลให้เกิดการปิดชายหาดเป็นเวลานาน [3]
น่านน้ำที่ปนเปื้อนรบกวนโซ่อาหารทางทะเลและลดสต็อกปลา:
- ในอ่าวคูเวตความเข้มข้นของอุจจาระสูงโคลิฟอร์มได้เชื่อมโยงกับประชากรปลาที่ลดลง [2]
- อาหารทะเลที่ปนเปื้อนมีความเสี่ยงต่อสุขภาพสำหรับผู้บริโภค
นักวิจัยพบว่ามีอุจจาระของมนุษย์ในท่อระบายน้ำพายุแม้ในสภาพอากาศแห้ง หลังจากเหตุการณ์ปริมาณน้ำฝนระดับแบคทีเรียเกินเกณฑ์ความเสี่ยงต่อสุขภาพของชาติ [5]
น้ำเสียที่ไม่ได้รับการรักษากว่า 100 พันล้านแกลลอนจากแม่น้ำ Tijuana ของเม็กซิโกทำให้เกิดมลพิษในพื้นที่ตั้งแต่ปี 2010 สิ่งนี้ส่งผลให้เกิดการปิดชายหาดเป็นเวลานานและวิกฤตการณ์ด้านสาธารณสุขสำหรับผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่น [2]
Outfall J3 ปล่อยน้ำเสียดิบลงในน่านน้ำตื้นที่มีการไหลเวียนของน้ำขึ้นน้ำลงน้อยที่สุด ระดับอุจจาระโคลิฟอร์มที่ไซต์นี้เกินขีด จำกัด ด้านกฎระเบียบมากกว่า 600 ครั้งซึ่งนำไปสู่การย่อยสลายทางนิเวศวิทยาอย่างรุนแรง [2]
วิธีการบำบัดน้ำเสียที่ทันสมัยเช่นการฆ่าเชื้อ UV และการกรองระดับอุดมศึกษาสามารถลดความเข้มข้นของแบคทีเรียได้อย่างมีนัยสำคัญก่อนที่จะจำหน่าย:
- มหาสมุทรน้ำลึกออกไปข้างนอกการขนส่งน้ำทิ้งที่อยู่นอกชายฝั่งเพื่อการเจือจางที่ดีขึ้น [5]
- อย่างไรก็ตามเทคโนโลยีเหล่านี้ต้องการการลงทุนที่สำคัญ
การอัพเกรดระบบท่อระบายน้ำมีความสำคัญต่อการป้องกันการรั่วไหลและล้น:
- เมืองชายฝั่งจะต้องลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานที่ยืดหยุ่นซึ่งสามารถจัดการกับเหตุการณ์สภาพอากาศที่รุนแรงได้
- การบำรุงรักษาเป็นประจำสามารถป้องกันการเชื่อมต่อที่ผิดกฎหมายที่ทำให้ปัญหามลพิษรุนแรงขึ้น [2] [5]
การบังคับใช้มาตรฐานการปลดปล่อยอย่างเข้มงวดภายใต้โปรแกรมเช่นคำสั่งน้ำว่ายน้ำทำให้มั่นใจได้ว่าการปฏิบัติตามโรงบำบัดน้ำเสีย:
- โปรแกรมการตรวจสอบสามารถติดตามระดับมลพิษอย่างต่อเนื่อง
- บทลงโทษสำหรับการไม่ปฏิบัติตามสามารถยับยั้งการปล่อยที่ผิดกฎหมาย
การปนเปื้อนของชายหาดโดยโรงบำบัดน้ำเสียเป็นปัญหาหลายแง่มุมที่มีผลกระทบอย่างกว้างขวางสำหรับระบบนิเวศสาธารณสุขและเศรษฐกิจท้องถิ่น ในขณะที่เทคโนโลยีและกฎระเบียบขั้นสูงนำเสนอเส้นทางสู่น่านน้ำชายฝั่งที่สะอาดกว่าการแก้ไขปัญหานี้ต้องใช้การลงทุนอย่างยั่งยืนในการอัพเกรดโครงสร้างพื้นฐานและแคมเปญการรับรู้สาธารณะ
การปนเปื้อนของน้ำเสียส่วนใหญ่เกิดจากการปล่อยโดยตรงจากโรงบำบัดการไหลบ่าของพายุน้ำฝนในช่วงเหตุการณ์ปริมาณน้ำฝนและความล้มเหลวของโครงสร้างพื้นฐานที่นำไปสู่การรั่วไหล
มลพิษทางน้ำเสียแนะนำเชื้อโรคที่เป็นอันตรายสารเคมีและสารอาหารที่รบกวนความหลากหลายทางชีวภาพทำให้เกิดบุปผาสาหร่ายและลดแหล่งที่อยู่อาศัยที่มีความละเอียดอ่อนเช่นแนวปะการัง
การสัมผัสกับเชื้อโรคในน้ำที่ปนเปื้อนสามารถนำไปสู่การเจ็บป่วยทางเดินอาหารการติดเชื้อที่ผิวหนังปัญหาการหายใจและการติดเชื้อที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะ
ในขณะที่เทคโนโลยีเช่นการฆ่าเชื้อโรค UV สามารถลดระดับแบคทีเรียในน้ำทิ้งได้อย่างมีนัยสำคัญ แต่ก็ถูก จำกัด ด้วยต้นทุนและความสามารถของระบบในช่วงปริมาณน้ำฝน
ชุมชนสามารถลงทุนในการอัพเกรดโครงสร้างพื้นฐานที่ยืดหยุ่นบังคับใช้กฎระเบียบที่เข้มงวดเกี่ยวกับการปล่อยน้ำเสียนำไปใช้วิธีการบำบัดขั้นสูงและส่งเสริมการศึกษาสาธารณะเกี่ยวกับความเสี่ยงมลพิษ
[1] https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/pmc6604031/
[2] https://www.frontiersin.org/journals/environmental-science/articles/10.3389/fenvs.2022.914011/full
[3] https://oursharedseas.com/sewage-pollution-primer/
[4] https://www.epa.gov/beaches/what-affects-beach-health
[5] https://www.environment.nsw.gov.au/resources/beach/bwsob0607/bwar06072.pdf
[6] https://www.surfrider.org/news/how-do-sewage-spills-and-failures-pollute-coastal-watersheds
[7] https://www.epa.gov/beaches/what-affects-human-health-beach
[8] https://www.whoi.edu/know-your-ocean/ocean-topics/ocean-human-lives/pollution/beach-closures/
